ANLADIM Kİ....

ANLADIM Kİ...

Yıl 2008
Sıcak temmuz ayının yirmi üçü.
Saat gece yarısından sonra iki.
Evimin balkonunda yalnız oturuyorum...

Birden düştü aklıma nasıl düştüyse.
Dedim,
Hava güzel, manzara da öyle.
Cıgaramı tüttürüp keyifle gazozumu yudumluyorum.
Boğazın iki yakasını seyrederken,
Bir sessizlik çöktü üzerime kabus gibi.

Birden hatırladım dört günden beri yalnız olduğumu.
Üşümeye başladım sanki sıcacık gecede.
Hatırladım eşimi ve çocuklarımı...
Dört gün önce onları Yassıgeçit'te bırakıp,
Geldiğimi...

Anladım ki ailem ve sevdiklerim olmadan,
Neyim olursa olsun,
Velev ki herşey benim olsun,
Hayatın anlamsızlığını ve boş olduğunu.

Zaten ben değilmiydim hep,
İnsanları avunduruken,
"Tüm dünyayı verseler de sana,
Alsalar içinden sevdiklerini,
Neye yarar?"
Diye hep sorup duran?

Meğer bu soruyu kendime,
Gerçekten sormamışım nedense.
Hatırlayınca,
Bu sorduğumun cevabının ne kadar zor olduğunu
Anladım...

Az önce MSN'de konuştuğum,
Öğrencilerim bile,
Benim mutluluk tablomun,
Birer parçaları olduğunu anladım...

Oysa na olurdu,
Sadece şimdi değil de,
Ben ve herkes,
Her zaman hatırlayabilsek,
Sevdiklerimizin olmadığı bir hayatın
Bir hiç olduğunu!...

23 Temmuz 2008
Zeynel KARATAŞ

Alıntı değil tamamen orjinal Çengelköy'de yazılmış....

Ula habuna da yorum yazın daaa!
Hepisi orijinaldir. Kopya değil!
Saygı ve selamlar herkese...

aga yazdırma beni deli deliii.. ben bende deliim bu gün.. sonunda fena şeyler olacak
ben yazmaya başlayınca bugünden yazamıyorum 18- 20 yıl geriden başlamam gerekiii o da olmiii ..

Nemutlu anlayana şimdi bende birşeyler yazarımda olmuyor emice sen resmen döktürmüşsün buraya yaaa çok güzel benim şair ruhlu emicem

bekarlık adama neler yaptırıyor.. bizde var bi eksiklik herhall .. tık yok abicim yaaa ..
yusufa staja mı gitsem acaba diye düşünüyorum ama !!!!! ...